Nasza historia
Jako klub mamy już swoje lata. Pamięć lekko zawodzi, więc podparci lekko wiedzą innych przybliżamy Wam swoją historię. Historię, której każdy sezon, to nowa karta…
Początki BKS Chemik były ściśle związane z Wytwórniami Chemicznymi w Łęgnowie, a w późniejszym okresie z Zakładami Chemicznymi Zachem. Pierwsze kroki na niwie sportowej pracownicy Wytwórni Chemicznej nr 11 podjęli w 1949 roku. Zajęcia sportowe odbywały się w kompleksie drewnianych baraków przy torze regatowym w Łęgnowie. Tak utworzony zespół sportowy przyjął nazwę Koła Sportowego Wisła Łęgnowo z sekcją sportów wodnych (wioślarstwo, kajakarstwo, żeglarstwo)
W 1949 utworzono zrzeszenie sportowe Unia na bazie sześciu kół sportowych działających przy bydgoskich przedsiębiorstwach przemysłu chemicznego: Fabryce Kauczuku, Fabryce Sklejek, Wytwórni Chemicznej nr 9 w Łęgnowie, Wielkopolskiej Hucie Szkła, Zakładach Chemicznych Persie i Państwowej Fabryce Mebli Artystycznych. Przy KS Unia założonym w 1951 przy Wytwórni Chemicznej nr 9 w Łęgnowie działały sekcje piłki nożnej i szachów, od 1952 – strzelecka, a rok później: piłki siatkowej, lekkiej atletyki i bokserska[1]. W 1954 przy ul. Hutniczej zbudowano prowizoryczne boisko piłkarskie otoczone bieżnią lekkoatletyczną.
Współpraca między Kołami Sportowymi Wisła i Unia ulegała ciągłemu zacieśnianiu. W efekcie, w 1955 roku doszło do fuzji obydwu Kół i powstania Klubu Sportowego Unia-Wisła Łęgnowo. W 1958 rozwiązano sekcje: szachów, bokserską, strzelecką i lekkiej atletyki. W 1960 zmieniono nazwę klubu na Gryf Bydgoszcz, a w 1962 roku swoją działalność zakończyła sekcja piłki siatkowej. W 1963 w klubie działały tylko sekcje: piłki nożnej i sportów wodnych. Rok później powstała sekcja brydża sportowego. W 1964 z sekcji sportów wodnych wyodrębniono samodzielne sekcje: wioślarską (do 1971), kajakarską i żeglarską.
W 1969 roku zmieniono nazwę na KS Zachem, co miało podkreślić silne powiązanie organizacyjno- finansowe z zakładem zatrudniającym wówczas ok. 7 tys. osób. W 1971 prezesem klubu został Czesław Kobus. Przystąpiono wówczas do rozbudowy kompleksu sportowego. Przy ul. Hutniczej uporządkowano boisko oraz wzniesiono trybuny dla widzów, a w latach 1972-1973 dokonano remontu przystani wodnej w Łęgnowie. W latach 1971-1973 wykonano koncepcję nowego ośrodka sportowego na Wyżynach. Składał się on ze stadionu piłkarskiego, boisk treningowych, budynku socjalno-administracyjnego oraz hali sportowej. W 1977 jako pierwszy oddano do użytku stadion z dwoma ziemnymi trybunami dla widzów. W latach 70. wzrosła ranga klubu, co związane było z rozbudową bazy sportowej i podwyższeniem poziomu sportowego poszczególnych sekcji.
Zmiana nazwy klubu na BKS Chemik
W 1976 nazwę klubu zmieniono na BKS Chemik, zatwierdzono statut oraz barwy – biały, niebieski i czerwony. W 1978 roku klub uzyskał osobowość prawną. W październiku 1980 rozpoczęto budowę hali sportowej i budynku socjalno-biurowego. W celu wygenerowania dodatkowych środków finansowych na te cel, na parkingu klubowym rozpoczęto organizowanie giełdy samochodowej, a następnie towarowej, która funkcjonuje do dnia dzisiejszego. Budynek oddano do użytku w 1983 roku, a halę sportową rok później. Z powodu braku funduszy nie zrealizowano budowy basenu pływackiego.
Od przełomu lat 60. i 70. XX w. aktywnie działały sekcje: żeglarska, brydżowa i piłki nożnej. W 1975 Romuald Knasiecki zdobył złoty medal w bojerowych mistrzostwach świata[1]. W 1975 reaktywowano sekcję siatkówki mężczyzn. W 1980 roku działalność zakończyła sekcja żeglarska. Dwa lata później doszło do fuzji Chemika z KS Formet, na skutek której w struktury klubu weszły sekcje: szachowa i zapaśnicza. Od września 1983 po reaktywacji sekcji lekkoatletycznej, w klubie działało 6 sekcji sportowych: piłki nożnej, piłki siatkowej, szachów, brydża sportowego, zapasów i lekkiej atletyki. W latach 80. i 90. wysoki poziom sportowy utrzymywali szachiści, którzy grali w ekstraklasie i byli wielokrotnymi medalistami mistrzostw Polski. W ekstraklasie kilka sezonów grali również brydżyści sportowi. Siatkarze grali w lidzie regionalnej, od 1988 w II lidze, od 1993 w I lidze. Kilka sezonów na zapleczu ekstraklasy spędzili piłkarze.
Pod koniec lat 80. z powodu trudności finansowych przekazano na rzecz KS Gwiazda sekcję zapaśniczą, a na rzecz Zakładów Chemicznych Zachem – kompleks sportowy na okres 5 lat. W 1992 sekcje brydża sportowego, szachów i lekkiej atletyki przeszły na samofinansowanie. Dwie pierwsze sprostały wyzwaniu, ale sekcja lekkiej atletyki została rozwiązana. W klubie pozostały 4 sekcje: piłki nożnej, piłki siatkowej, szachów i brydża sportowego.
W 1999 zarząd klubu zdecydował o sprzedaży części gruntu poza stadionem, na którym w 2007 wzniesiono wielorodzinne budynki mieszkalne. W 2006 kompleks sportowy skomunalizowano. Po awansie siatkarzy do Polskiej Ligi Siatkówki nastąpiła konieczność powołania sportowej spółki akcyjnej z udziałem seniorskiego zespołu. W 2007 akcjonariuszami nowo powstałej spółki Łuczniczka Bydgoszcz został magistrat Bydgoszczy (85% udziałów) i BKS Chemik (15%).
W 2009 wyremontowano halę sportową, w której miały rozgrywać mecze koszykarki Artego Bydgoszcz. W 2010 otwarto nowe, pełnowymiarowe boisko ze sztuczną nawierzchnią i oświetleniem w miejscu dawnego boiska treningowego. Obok przygotowano teren do budowy kolejnego boiska z nawierzchnią naturalną.
Sekcja amatorskiej siatkówki istniała w latach 1953-1962[1], reaktywowana w 1975. Męska drużyna Chemika do 1988 z przerwami uczestniczyła w rozgrywkach regionalnych, od 1984 we własnej hali sportowej. Lata 1989-1993 spędziła w II lidze, a 1999-2005 na zapleczu ekstraklasy[4]. W sezonie 2005/2006 siatkarze awansowali do Polskiej Ligi Siatkówki. Wymogi formalne tym związane spełniono zakładając sportową spółkę akcyjną, która występowała pod nazwą Delecta Bydgoszcz, w latach 2013-2015 Transfer Bydgoszcz, a od 2015 roku – Łuczniczka Bydgoszcz. W latach 2007-2016 klub osiągnął kilka sukcesów, m.in. w 2013 roku – 4. miejsce w ekstraklasie siatkówki, dwukrotnie dochodząc do półfinału Pucharu Polski (2010, 2013) oraz Pucharu Challenge siatkarzy (2013). W 2012 został mistrzem Polski Młodej Ligi. Wychowankiem i zawodnikiem Chemika był m.in. Dawid Konarski, czy też Michał Winiarski, długoletni zawodnik i kapitan reprezentacji Polski (212 spotkań), mistrz świata juniorów (2003) i seniorów (2014). W latach 2011–2013 w drużynie Łuczniczki grał późniejszy trener kadry Polski Stéphane Antiga. Trenerami zespołu byli m.in. były selekcjoner kadry narodowej Waldemar Wspaniały, trener reprezentacji Niemiec Vital Heynen, czy Piotr Makowski.
Pod nazwą Chemik Bydgoszcz występuje kilka drużyn młodzieżowych, m.in. w III lidze siatkówki. Ich sukcesy to czołowe miejsca mistrzostw Polski juniorów, kadetów i młodzików w latach 2007-2019.
Sezon 2018/2019
W dniach 3 – 5 maja br, w Krośnie Odrzańskim odbył się turniej finałowy siatkarskich Młodzieżowych Mistrzostw Polski w kategorii młodzik. Nasi zawodnicy trenowani przez Bartosza Zaparuchę, zaprezentowali się rewelacyjnie, zdobywając srebrne medale i tytuł Wicemistrza Polski 2018/2019! W drodze do finału chłopcy rozegrali 29 spotkań (22 spotkania w lidze wojewódzkiej, 4 w turnieju ćwierćfinałowym i 3 w turnieju półfinałowym). Wygrali wszystkie, tracąc jedynie 4 sety. Turniej finałowy rozpoczęli od zwycięstwa z gospodarzami, drużyną Tęcza-Volley Gubin/Krosno Odrzańskie 2:0. Do zwycięstwa poprowadził zespół i wybrany został MVP, rozgrywający Oliwer Siwicki. Drugi mecz, to zdaniem wszystkich obserwatorów najlepsze spotkanie w całym finale. Porażka z Energetykiem Poznań 1:2 oznaczała walkę “o wszystko” w sobotnim meczu z Plasem Kielce. Zwycięstwo nad mistrzem województwa świętokrzyskiego, to w dużej mierze zasługa wracającego po poważnej kontuzji Filipa Ciechańskiego (MVP spotkania). Spotkanie półfinałowe z Lechią Tomaszów, to prawdziwy thriller. Chemik przegrywał już 0:1 i 12:19 w secie drugim, ale końcówkę seta wygrali 13:3 doprowadzając do decydującego, trzeciego seta, w czym ogromna zasługa Mateusza Budzińskiego (MVP spotkania), który popisał się w końcówce seta serią znakomitych zagrywek. Tiebreak, to walka punkt za punkt, ale ostatecznie wygrywamy do 12 i awans do ścisłego finału stał się faktem. W niedzielnym finale lepszym okazał się Jastrzębski Węgiel wygrywając 2:0.
Sezon 2019/2020
Sezon przerwany pandemią koronawirusa. Jego historia napisze się na przełomie września i października.